วันอังคารที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2560

ครอบครัวใหม่ในบ้านหลังที่สอง

            เรามาเริ่มเรื่อง...ชีวิตในบ้านหลังที่สองกันก่อนนะ จะได้เข้าใจว่าทำไมต้องมีหลังที่สามตามมา ในช่วงปลายของชีวิต ส.ว.คู่นี้ ทำไมๆๆๆๆถึงอยากมีหนี้ติดตัว บอกเลยว่าก่อนหน้าชีวิตนี้ไม่เคยมีหนี้กับธนาคารไหนๆนะ เข้าเรื่องๆๆๆยาวไปแล้ว บ้านหลังที่สองเราปลูกเองบนเนื้อที่ขนาด 50 ตร.ว.เป็นบ้านปูนชั้นเดียว หลังคากระเบื้องแบบสมัยใหม่(ใหม่ของสมัย 25 ปีที่แล้ว ลองนึกเอานะ) ภายในมี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีโถงรับแขกและโถงครัว แยกเป็นสัดส่วนด้วยนะ ที่จอดรถ 1 คัน   รอบนอกตัวบ้านยังเหลือพื้นที่โดยรอบ สามารถจัดสวนหย่อมหน้าบ้าน ด้านหลังบ้านทำที่ซักล้าง ตากผ้า โห ดูแล้วก็สบายและเหมาะกะสไตล์คนทำงานแบบเราๆที่กำลังก่อร่างสร้างครอบครัวเลยนะ ฮิ้วๆๆๆ เช้าออกทำงาน เย็นกลับเข้าบ้าน มองแล้วชีวิตสุขสุดๆ หุหุหุ



                                                           




         แต่ไม่ใช่แบบนั้นนะขอบอกไว้ก่อน....เราทำงานพยาบาลต้องเข้าเวรกลางคืนด้วย  ส่วนคุณสามีทำงานในนิคมอุตสาหกรรมแบบเช้าออกจากบ้าน ตกเย็นก็กลับบ้าน มีบางวันที่อาจกลับค่ำบ้างแต่ไม่บ่อย  จากรูปแบบการทำงานจะมีปัญหาตอนมีลูกนี่ล่ะ ใครจะดูแลลูกล่ะเวลาเราไปทำงาน  ว่ามะ  บอกแล้วครอบครัวเราอยู่กันแบบครอบครัวเดี่ยว บอกเลยช่วงนี้ล่ะที่เราเจอปัญหามากมาย แม่เราเองป่วยเป็นอัมพาตจากการผ่าตัดเอาก้อนเนื้อบริเวณกระดูกต้นคอออก ต้องหาคนช่วยดูแลแม่และหาคนดูแลลูกเล็กๆอีก บอกจริงๆว่าช่วงนั้นเราเหนื่อยและเครียดมาก   จำไว้เลยนะคนชอบคิดว่ามีลูก หรือคนในครอบครัวเป็นพยาบาลจะได้ช่วยดูแลยามเจ็บป่วย ฮือๆๆๆคิดใหม่นะ จะลาหยุด ลาป่วยที ยากส์...สรุปเราต้องหาคนเลี้ยงลูกให้เรา หายากจริงๆเพราะเราทำงานแบบเข้าเวรกลางคืนด้วย สุดท้ายที่หาได้เราต้องเอาลูกไปอยู่บ้านเค้า ต้องตัดใจในเรื่องความสะดวกสบาย ความสะอาด ในเมื่อต้องให้เค้าช่วยดูแลลูกให้เรา ไม่งั้นเราก็ไปทำงานไม่ได้ ซึ่งช่วงนั้นบอกได้เลยว่าทำเงินคนเดียวคงไม่ไหว มันเป็นช่วงก่อร่างสร้างครอบครัวจริงๆ เพื่อความสบายในภายภาคหน้านะ(ท่องเอาไว้)


    25 ปีกว่าๆผ่านมาแล้วแรกเริ่ม 3 ชีวิตในบ้านหลังที่สอง ผ่านทั้งสุขและทุกข์ เสียงหัวเราะ เสียงร้องไห้ของสมาชิกในบ้าน จนตอนนี้มีสมาชิกเพิ่มขึ้นมาอีก รวมแล้ว 5 ชีวิตแล้วนะ   ถ้าเวลาผ่านไปอย่างเดียวก็คงดีนะ แต่ไม่ใช่สิ ลูกๆแต่ละคนก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เค้าก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัวในบ้านเพิ่มขึ้น แต่พื้นที่ในบ้านเราไม่ได้ขยาย แถมยังมีของสะสมตามกาลเวลาอีกด้วย เลยทำให้เรารู้สึกถึงความแออัดยัดเยียดกันเวลาอยู่พร้อมหน้ากัน ซึ่งปกติแล้วลูกสาว 2 คนส่วนใหญ่ก็ทำงานที่กรุงเทพนะ นี่ล่ะเลยทำให้เราต้องมองหาบ้านในฝันอีกแล้ว มองมาหลายที่... หลายโครงการ ... บ้านจัดสรรแต่ละแห่งอยู่ห่างจากบ้านเดิมและห่างจากบ้านพ่อมากไป เราก็คิดว่าไม่สะดวกในการเดินทาง เพราะเดี๋ยวนี้รถติดมากๆ เวลาโรงเรียนเปิด ทั้งเวลาเช้าและเย็นเลยล่ะ คิดสะระตะแล้วอันดับหนึ่งไม่สะดวกในการส่งลูกคนเล็กไปโรงเรียน อันดับสองไม่สะดวกในการจับจ่ายซื้อกับข้าว ทำให้ต้องรอ...เก็บความคิดเข้าลิ้นชักไปก่อน แต่ไม่ได้ใส่กุญแจนะ หยุดความคิดเรื่องบ้านไป  บ้านหลังใหญ่ที่พ่ออยู่คนเดียวตอนนี้ก็รอต้อนรับให้ครอบครัวเราเข้าอยู่ตลอดเวลา แต่ติดปัญหาตรงความไม่สะดวกในการนำรถเข้าออกจากบ้านมากๆ เพราะทำเลที่ตั้งอยู่ในชุมชนพลุกพล่าน ถนนคับแคบ รถวิ่งกันทั้งวันในช่วงเช้าและเย็น ที่ดีตรงบรรยากาศหลังบ้านติดลำคลองเท่านั้น สรุปเลยคือรอต่อไป   รอแล้วรอเล่าว่าจะมีโครงการไหนกล้ามาทำหมู่บ้าน...บ้านในเมืองบ้าง  (ที่สำคัญต้องใกล้ชุมชนต่างๆเช่นโรงเรียนประจำจังหวัด ตลาดสด ที่ทำการอำเภอ โรงพยาบาล สถานีตำรวจฯลฯ) สุดท้ายบ้านในฝันของเราคงต้องเก็บใส่ลิ้นชักไปก่อน มาเมื่อไหร่ค่อยแงะลิ้นชักกันใหม่น๊า....รอๆๆๆตอนต่อไป

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

การไหว้แม่ย่านางรถ

อย่างที่รู้กันว่าความเชื่อของคนไทยเมื่อไรที่ออกรถมาใหม่ไม่ว่าจะเป็นมือหนึ่งหรือรถมือสองก็จะเคารพนับถือและบูชาแม่ย่านางรถซึ่งเป็นสิ่งศ...

บทความน่าสนใจ