พุดศุภโชค

บางท่านเรียก “พุดศรีลังกา” เป็นไม้พุ่มเตี้ย สูงไม่เกิน 1.5-2 ฟุต แตกกิ่งก้านต่ำ หนาแน่น ใบเป็นใบเดี่ยว ออกเวียนสลับถี่บริเวณปลายกิ่ง ใบเป็นรูปใบหอก ปลายแหลม โคนสอบ หรือป้าน ใบมีขนาดเล็กกว่าใบพุดทั่วไป เป็นสีเขียวสด เวลาใบดกจะเป็นพุ่มหนาแน่น สามารถตัดแต่งให้อยู่ในรูปทรงที่ต้องการได้สวยงามมาก


ดอก ออกเป็นช่อกระจุกที่ปลายยอด แต่ละช่อประกอบด้วยดอกย่อย 5-7 ดอก ลักษณะดอกโคนเชื่อมกันเป็นหลอด ปลายแยกเป็นกลีบดอก 5 กลีบ ปลายกลีบแหลมเหมือนดาว มีกลีบดอกชั้นเดียว สีขาวสดใส ไส้กลางดอกเป็นสีเหลือง ดอกบานเต็มที่เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1.5 นิ้วฟุต ไม่มีกลิ่นหอม

ข้อเด่นของพุดชนิดนี้คือ จะมีดอกดกไม่ขาดต้นแม้แต่วันเดียว จึงดูสวยงามสดใสตลอดเวลา ขยายพันธุ์ด้วยการตอนกิ่ง แต่ปักชำก็น่าจะได้นา ..ไว้ต้องลอง

การปลูกนั้นสามารถปลูกลงกระถางขนาดกว้างประมาณ 10 นิ้วฟุต ทำทางระบายน้ำก้นกระถางให้ดี รดน้ำพอชุ่มเช้าเย็น มีแสงแดดส่องถึงตลอดวันจะดีมาก เนื่องจากต้น “พุดศุภโชค” หรือ “พุดศรีลังกา” เป็นไม้ชอบแดดจัด แต่กลับไม่ต้องการน้ำมากมายเกินไป ดังนั้นช่วงฤดูฝนจะเป็นปัญหา ถ้าปลูกลงดิน หากโดนฝนมากและดินระบายน้ำไม่ดี  คงต้องสังเกตดินที่ปลูกชื้นแฉะเกินไปหรือไม่ อาจใช้วิธีการพรวนดินบริเวณโดยรอบให้โปรงขึ้น

ต้นที่บ้านก็เคยใบเหลืองร่วงเกือบหมดต้น เพราะการให้น้ำมากไป เลยทำการพรวนดิน และดินที่ปลูกก็ใช้ดินใบก้ามปู หลังจากนั้นไม่นานก็แตกใบใหม่กลับมาสวยงามอีกครัง

การให้ปุ๋ยและการบำรุงก็ใส่ปุ๋ยมูลสัตว์จำพวก ขี้วัวหรือขี้ควายแห้งโรยกลบฝังดินรอบโคนต้น 15 วันครั้ง จะทำให้มีดอกไม่ขาดต้น และดอกดกดูแพรวพราวคล้ายดาวสีขาวกระจายสวยงามมากเลยทีเดียวเชียว อ้อ!!!ลืมบอกไป ระวังด้วยนะคะหนอนผีเสื้อตัวเขียวๆแบบชีเมจูได๊ 555มันกินใบจนหมดต้นเลยล่ะ ถ้าไม่คอยตรวจหลังใบ เราต้องคอยดูว่ามีขี้มันหล่นใต้ต้นมั๊ย ถ้ามี???จำไว้เลยตามหามันมาทำลายไม่งั้นเหลือแต่ต้น ใบโกร๋นเลยนะขอบอก...เราเจอมาแล้วล่ะ ไอ้ตัวกินใบ

วันนี้พอก่อนเดี๋ยวต้องไปเดินส่องหลังใบ หาเจ้าตัวเขียวๆซะหน่อย เจอกันครั้งหน้า จะไปหาข้อมูลของดอกไม้สีม่วงที่แสนบอบบาง บานแค่ช่วงเช้า สายๆก็โรยรา ร่วงหล่นจากต้น...ต้อยติ่งเทศมาให้อ่านกันค่ะ

ไม้ดอกสีขาว...พุดพิชญา

วันนี้เอาไม้ดอกสีขาวที่เราชอบมากๆมาเล่าสู่กันฟังดีกว่า เดินเสาะหายากเหมือนกัน ที่ง่ายๆไม่เอาซะด้วยสิ ที่ง่ายก็คือดอกมันเล็ก อยากได้ดอกใหญ่เบ้อเริ่มอ่ะ สุดท้ายก็ไม่เกินความพยายามของเรานะ แถมถูกอีกด้วย 3 ต้น 100 เอาขึ้นรถมารวม 6 ต้น สูงเกือบ 70 เซ็นติเมตรได้นะ เดี๋ยวมาเลี้ยงดูปูเสื่อให้มันสูงเองแล้วกัน ก็อยากได้อ่ะ

ต้นพุดพิชญา มีถิ่นกำเนิดที่ศรีลังกา เป็นดอกไม้ที่นิยมบูชาพระพุทธรูป โดยเฉพาะสักการะพระเขี้ยวแก้ว โดยจัดดอกไม้ใส่กรวยใบตอง หรือ จัดใส่พาน
พุดพิชญา เป็นไม้สกุลเดียวกับโมกเข้ามาประเทศไทยครั้งแรกโดยคุณปราณี คงพิชญานนท์ และด้วยความที่มีลักษณะของดอกสีขาวเหมือนกลุ่มดอกพุดในบ้านเราจึงได้ชื่อว่า ดอกพุด และ นำสกุลของผู้ที่นำเข้ามาต่อท้ายเพื่อเป็นเกียรติ จึงเรียกกันว่า ดอกพุดพิชญา ตั้งแต่นั้นมา

พุดพิชญา มีหลากหลายขนาด ขึ้นอยู่กับการดูแล ให้ดอกสีขาวเต็มกิ่งเป็นช่อดอก ช่อละ 5 - 10 ดอก ดอกบานทน ตั้งแต่แรกแย้มไปจนสู่บานเต็มที่ ใช้เวลา 4 - 5 วัน ดอกตูมในช่อดอกอื่นๆก็ค่อยทยอยโต และทยอยกันบาน ไปเรื่อยๆ จึงทำให้ดอกติดต้นตลอดเวลา ลักษณะดอกเป็นกลีบแยก 5 กลีบ เกสรตรงกลางสีเหลืองมีฝอยเกสรสีขาวล้อมรอบ เมื่อดอกบานเต็มที่เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 1 นิ้ว ต่อมามีการนำมาผสมพันธุ์จนมีพันธุ์ที่มีดอกขนาดใหญ่ขึ้น และดอกสีขาวจัดจนดูเหมือนเรืองแสงในยามกลางคืน

พุดพิชญา มีหน้าใบเป็นสีเขียวเข้ม และหลังใบสีเขียวอ่อน ไม่ผลัดใบและเติบโตได้ดีในดินร่วนซุยและชอบดินที่ระบายน้ำได้ดี ชอบเเดดจัดแต่ก็สามารถนำไปปลูกในที่แดดรำไรหรือแดดครึ่งวันได้ ไม่ชอบน้ำท่วมขัง แฉะไม่ได้เลย ต้นจะเน่าและตาย ดังนั้นหากต้องการปลูกในกระถางจะต้องเป็นกระถางที่ระบายน้ำได้ดี หากลงดินก็จะเลี้ยงง่าย ปรับตัวได้ในเกือบทุกสิ่งแวดล้อมค่ะ

ตอนนี้ต้นที่บ้านสูงจนเกินกำแพงบ้านล่ะ เราพยายามจำกัดความสูงของเค้า ไม่รู้ว่าจะทำได้แค่ไหนนะ  ท่านใดมีวิธี แนะนำมาได้นะคะ ครั้งหน้าจะเล่าเรื่องพุดศุภโชคให้ฟังนะคะ วันนี้ต้องบายก่อนจ้า...