ครอบครัวใหม่ในบ้านหลังที่สอง

            เรามาเริ่มเรื่อง...ชีวิตในบ้านหลังที่สองกันก่อนนะ จะได้เข้าใจว่าทำไมต้องมีหลังที่สามตามมา ในช่วงปลายของชีวิต ส.ว.คู่นี้ ทำไมๆๆๆๆถึงอยากมีหนี้ติดตัว บอกเลยว่าก่อนหน้าชีวิตนี้ไม่เคยมีหนี้กับธนาคารไหนๆนะ เข้าเรื่องๆๆๆยาวไปแล้ว บ้านหลังที่สองเราปลูกเองบนเนื้อที่ขนาด 50 ตร.ว.เป็นบ้านปูนชั้นเดียว หลังคากระเบื้องแบบสมัยใหม่(ใหม่ของสมัย 25 ปีที่แล้ว ลองนึกเอานะ) ภายในมี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ มีโถงรับแขกและโถงครัว แยกเป็นสัดส่วนด้วยนะ ที่จอดรถ 1 คัน   รอบนอกตัวบ้านยังเหลือพื้นที่โดยรอบ สามารถจัดสวนหย่อมหน้าบ้าน ด้านหลังบ้านทำที่ซักล้าง ตากผ้า โห ดูแล้วก็สบายและเหมาะกะสไตล์คนทำงานแบบเราๆที่กำลังก่อร่างสร้างครอบครัวเลยนะ ฮิ้วๆๆๆ เช้าออกทำงาน เย็นกลับเข้าบ้าน มองแล้วชีวิตสุขสุดๆ หุหุหุ

                                                           

ทำไมถึงอยากเขียนบล็อกอีก

   
         นานมาแล้ว...50 ปีเลยนะเนี่ย ที่จะต้องนั่งย้อนความทรงจำของเราแต่ก็มาคิดอีกทีว่า...ก็ดีนะ ที่เราจะมีบันทึกความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับบ้านอันแสนสุขของเราเอง บ้านที่มีทั้งสุข มีทั้งทุกข์ มีเสียงหัวเราะ มีเสียงร้องไห้อยู่ภายในบ้าน คิดแล้วมันเป็นการย้อนระลึกถึงความทรงจำดีๆ น่าจดจำเอาไว้ถ่ายทอดให้ลูกๆหลานๆได้รับรู้กันบ้างนะ

(ขอบคุณภาพจากgoogle)

         เอาล่ะ...เมื่อคิดได้ดังนั้นเราก็เริ่มมีกำลังใจที่จะทำบันทึกขึ้นมา บันทึกเป็นโน้ตเอาไว้อ่านก่อน นานเข้าก็มาคิดว่าถ้าจะดีนะ ถ้าจะทำเก็บไว้ในบล็อกส่วนตัวของเราเอง เดี๋ยวนี้โลกมันเปลี่ยนไปมากมาย โซเชียลมาแรงพุ่งเข้าสู่ยุค4.0 เราก็ต้องเรียนรู้ศึกษามันอย่างต่อเนื่องเท่าที่สมองเราจะรับรู้ได้ 555 อ้าวเกริ่นมากไปหน่อยเดี๋ยวจะเบื่อกันซะก่อน ก็นี่ล่ะเลยเป็นเหตุผลให้หันกลับมาสร้างบล็อกเพื่อจะได้เก็บบันทึกความทรงจำ เรื่องราวที่ผ่านมา บางเหตุการณ์ก็คงไม่อยากจำแต่ถือเอาเป็นบทเรียน และบางสิ่งก็อยากจะเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำที่ดีของเราเอง ลองมาดูกันนะว่าอันไหนน่าจดจำกันบ้างน๊า อิอิอิ โปรดติดตามตอนต่อไปจ้า